Ruim 15 jaar terug reed een van onze klanten in een roze eend, alleen haar honden pasten er niet echt lekker in; of we er wat aan konden doen. Natuurlijk konden we dat; het werd een besteleend, uiteraard in haar favoriete kleur.
Leuke eend, zo meenemen. Goed rijdend, recente APK, wat kleine zaken te verbeteren.
Bij klassieke Franse bedrijfswagens is vaak de naam van de gebruiker op de achterkant van de auto te vinden. In dit geval is dat M. Bappes uit Rabastens, tussen Toulouse en Albi, in departement Tarn. Zijn beroep was plâtrier, stukadoor. Daar kan je zo’n ruime bus fijn voor gebruiken. Wel nam hij een HZ, de versie met minder laadvermogen. Blijkbaar had hij meer volume dan massa te verplaatsen.
Deze Dyane werd in ’18 gekocht in Padua en daarna bij een vakantiehuis op Mallorca gereden. Op het eiland werd hij al eens herspoten en voorzien van een nieuw interieur.
We ruilden deze 2cv4 in op een nog mooiere 2cv. Hij is in Luxemburg al eens aangepakt, nieuwe lak, koets hersteld. Stevig, niet heel fraai. Alleen de techniek moet nog verder aangepakt; remmen, onderhoud, etc. Hij loopt wel en remt een beetje. Oh ja, en het chassis moet vervangen…
De familie Costes uit Millau, Zuid-Frankrijk bestelde dit eendje in ’85. Hij werd geleverd met een 5e deur-frame om de boodschappentassen er beter in te kunnen tillen. Het ritje naar de winkels was wellicht ook zijn langste trip want in 2004 had hij nog maar 25.000km gereden en een paar jaar geleden kochten wij hem met nog geen 42.000km op de teller.
In juni 1959 ging dit eendje de weg op. In het grijs, want dat was toen de standaardkleur. Na de zomer werden ze ook in Bleu Glacier geleverd, de eerste echte kleur op de Franse eenden. Zal de eigenaar van deze eend toen de pest in gekregen hebben? Had hij liever ook een blauwe en heeft hij deze toen alsnog blauw laten spuiten aan de buitenzijde?
In mijn jeugd reden verschillende ooms en tantes in DS-en. Meestal derde neus. Ik vergaapte me aan die vissenkommen met lampen erin en vond het geweldig dat ze na het starten omhoogkwamen. Dat deed de Skoda 110 R Coupé van mijn vader niet. Daarin waren de stoelen ook niet zo zacht en hij veerde een stuk stugger (maar verder heb ik ook aan die auto heel goede herinneringen).
In 1986 begint je carrière als 2cv, in 2008 start je transformatie die in 2017 uiteindelijk gereed is. Je bent een sportwagen(tje) geworden! Veel eenden eindigden op de sloop, sommige andere kregen een nieuw leven als kitcar, in welke vorm dan ook. Het chassis van een eend maakt veel verbouwingen mogelijk, zoals deze Burton.
Op 6 juni 1968 rolde dit eendje de showroom uit. Onwetend van het feit dat die dag Bobby Kennedy vermoord werd, 8 maanden na Che Guevara en 8 weken voor Martin Luther King. Om even een tijdsbeeld te schetsen. Gezien een stempel achter op het kentekenbewijs wisselde hij op 21 december 1973 weer van eigenaar, in Waddinxveen.
Garage van Oord uit Maarssen leverde dit eendje in ‘86. Hij werd dagelijks gebruikt, maar stond wel altijd binnen. In ’91 stond de teller al op ruim 70.000km. Toen hij 10 jaar oud was, in ’96, werd hij overgedaan aan de zoon des huizes. Kort daarna ging het klokje voor het eerst rond, alsof hij een nieuw leven begon.
Met twee kleine motoren kom je beter de berg op dan met één. Samen hebben ze 850cc en ongeveer 25pk, waarmee ze 755kg in beweging zetten. Erg licht voor een terreinwagen. Garage Dubugnon uit Martigny zag er wel wat in en zette een tweedehands exemplaar in als servicewagen. In de Zwitserse Alpen maakte hij (hoogte)meters. Nu staat hij in onze garage, na ruim 50 jaar stilstand.