Hoe zou Citroën zijn lakkleuren gekozen hebben? De eerste eendjes waren leverbaar in elke kleur, zolang het maar grijs was. Auto’s waren schaars, de klanten niet, dus konden ze het eenvoudig houden. Toen er meer te in merken en modellen te kiezen viel en het publiek kritischer werd, moest er meer verleid worden en kwamen er kleuren die bij de wensen van de kopers aansloten.

In de sixties waren dat veel zachte pastelkleuren, in de seventies werd de tijdgeest uitgedrukt in feloranje, groen en geel. Richting de eighties werden de kleuren wat strakker en zakelijker. Primair wit, rood en blauw, en kleurencombi’s voor de Charlestons. Maar ook kwam er eenvoudig grijs, dat weer wat naar het verleden leek te wijzen. Een – naar mijn smaak – briljante hemelsblauwe kleur – Bleu Celeste – verreikte de showroom vanaf modeljaar ‘85.

Deze kleur was precies een mooie mix tussen zakelijkheid, romantiek en nostalgie. Hij paste prima naast de zilvergrijze middenklasser van je buren, je Holly Hobbie-kussentjes misstonden er niet in en toch zag je hem ook door een klassiek Frans tafereeltje uit de jaren vijftig rijden, als je even door je wimpers keek.

Zou dit dan de perfecte kleur voor de eend zijn? Nou, laten we het eerst maar beperken tot de keuze of hij bij jou past. Qua conditie hoef je het niet te laten, dit eendje is in prima staat. Constructief en technisch goed onderhouden, uiterlijk fraai met wat kleine tekenen van leven. Precies goed. 

Zijn stoffen stoelen zitten heerlijk, hij rijdt soepel en is geheel klaar om op te stomen naar de Provence. Mocht je zijn vierkante koplampen niet fraai vinden, dan vinden we daar vast een ronde oplossing voor.