Bij klassieke Franse bedrijfswagens is vaak de naam van de gebruiker op de achterkant van de auto te vinden. In dit geval is dat M. Bappes uit Rabastens, tussen Toulouse en Albi, in departement Tarn. Zijn beroep was plâtrier, stukadoor. Daar kan je zo’n ruime bus fijn voor gebruiken. Wel nam hij een HZ, de versie met minder laadvermogen. Blijkbaar had hij meer volume dan massa te verplaatsen.
Op 29 december ’75 zag dit eendje het levenslicht, 7 januari werd hij geleverd en vanaf 17 februari mocht hij de weg op. Deze wegen lagen voornamelijk in de omgeving van Plouha, Bretagne. Hij deed namelijk dienst als “wagentje van alles” van het College d’Enseignement Secondaire Nationalisé Mixte.
Deze Dyane werd in ’18 gekocht in Padua en daarna bij een vakantiehuis op Mallorca gereden. Op het eiland werd hij al eens herspoten en voorzien van een nieuw interieur.
We kochten hem van een familie die hem al 28 jaar in bezit had. De laatste 10 jaar stond hij gestald, en daar was hij niet echt beter van geworden. We haalden hem op en zetten hem vervolgens zelf ook weer in het magazijn. Maar nu hebben we er even tijd voor gemaakt.
We ruilden deze 2cv4 in op een nog mooiere 2cv. Hij is in Luxemburg al eens aangepakt, nieuwe lak, koets hersteld. Stevig, niet heel fraai. Alleen de techniek moet nog verder aangepakt; remmen, onderhoud, etc. Hij loopt wel en remt een beetje. Oh ja, en het chassis moet vervangen…
De familie Costes uit Millau, Zuid-Frankrijk bestelde dit eendje in ’85. Hij werd geleverd met een 5e deur-frame om de boodschappentassen er beter in te kunnen tillen. Het ritje naar de winkels was wellicht ook zijn langste trip want in 2004 had hij nog maar 25.000km gereden en een paar jaar geleden kochten wij hem met nog geen 42.000km op de teller.
In juni 1959 ging dit eendje de weg op. In het grijs, want dat was toen de standaardkleur. Na de zomer werden ze ook in Bleu Glacier geleverd, de eerste echte kleur op de Franse eenden. Zal de eigenaar van deze eend toen de pest in gekregen hebben? Had hij liever ook een blauwe en heeft hij deze toen alsnog blauw laten spuiten aan de buitenzijde?
Een wat oudere restauratie, waarbij ook de techniek gelijk wat gemoderniseerd is. Dit fraaie besteleendje met ribbelkap rijdt daardoor lekker vlot en soepel, maar heeft toch zijn klassieke karakter behouden.
In mijn jeugd reden verschillende ooms en tantes in DS-en. Meestal derde neus. Ik vergaapte me aan die vissenkommen met lampen erin en vond het geweldig dat ze na het starten omhoogkwamen. Dat deed de Skoda 110 R Coupé van mijn vader niet. Daarin waren de stoelen ook niet zo zacht en hij veerde een stuk stugger (maar verder heb ik ook aan die auto heel goede herinneringen).
Op 18 mei ’71 bestelde mevrouw Maraval haar nieuwe eendje bij dealer Pezous in Albi. Ze had op dat moment de keuze uit een 2cv4 en 2cv6, maar koos toch de langzamere 2cv4, wellicht omdat ze al wist dat ze ‘m toch alleen lokaal zou gebruiken.
In 1986 begint je carrière als 2cv, in 2008 start je transformatie die in 2017 uiteindelijk gereed is. Je bent een sportwagen(tje) geworden! Veel eenden eindigden op de sloop, sommige andere kregen een nieuw leven als kitcar, in welke vorm dan ook. Het chassis van een eend maakt veel verbouwingen mogelijk, zoals deze Burton.
Van de 2 cilinder-modellen uit de jaren ’70 was de Ami 8 in de Club-uitvoering de meest luxe. We maakten al eerder de basic 2cv en Dyane elektrisch, nu gingen we voor casual chic.