Vroeger had ik er al eens een, waar ik vreemd genoeg nooit op gereden heb. Ik verkocht hem om de opbrengst te laten bijdragen aan mijn eerste eend. Maar toen ik een paar weken geleden een auto kocht stond deze Puch MV50 in de schuur, ik kwam in de verleiding.

Prachtig zwart, best netjes in het chroom, een absurd hoog stuur. Ja, hij was voorzien van een actief kenteken en liep altijd, vertelde de eigenaar. Hij wilde hem wegens een aanstaande verhuizing wel kwijt. Door mijn slechte ervaringen met het starten van brommers, zei ik hem dat ik wel zaken wilde doen als hij hem aan het eind van de oprit aan de praat had en een rondje kon rijden.

Dat lukte! Geweldig! Hij klonk heerlijk pruttelend en gezond. De deal was snel gemaakt. Dus samen met de ook aangekochte auto, een Renault 4, op de trailer. Best spannend, ook weer dat gevoel van vroegere avonturen.

De verkoper kocht hem 15 jaar geleden van een prominent clublid die hem geheel gerestaureerd en technisch gereviseerd heeft. Dat merk en zie je. Er werden wat ritten op gemaakt, genoeg om hem soepel te houden.

Thuis ging ik met chroompoets in de weer. De helm van mijn voormalige MEP-racer werd van de kast gehaald en ik toerde een rondje door de polder. Leuk! Hij pakt prima op, de teller loopt vlot omhoog, hij schakelt soepel door zijn 2 voet-versnellingen. Die jeugd voelt helemaal niet zover weg meer…

Hij past qua kleur leuk bij mijn andere nieuwe aanwinst, een Panhard PL 17 Luxe. Maar die heeft ook kilometers nodig, dus tja, wat kies je dan…

Te koop voor herintredende nozems; een heerlijke Puch MV50.