Als je de showroom uitrijdt, in de buurt van Zürich, denk je; de wijde wereld in! We gaan de bergen op, de lanen in, wat van Europa of op z’n minst Zwitserland zien. Maar 7 jaar later heb je nog maar 626 km gereden en je begint je wat zorgen te maken…
We verkopen deze Sahara voor een van onze klanten. Hij kocht hem lang geleden, in ’87. Toen was hij al beige, getuige de foto’s van destijds, en had hij ook al zijn stoere voorbumper. Hij bleef decennia in zijn schuur staan, tot hij hem in 2011 weer op de weg zette. Met een nieuwe laklaag, in mat beige, alsof hij zo uit het zand van de Sahara kwam.
Een eend die zo uit de schuur lijkt te komen. Een schuur waar hij door opa Jean-Pierre in de jaren zeventig is neergezet. De eend was een deel van de familie en mocht – hoewel defect – gewoon blijven, in een hoekje, onder het hooi. Wachtend op iets. Later. Ooit.
Witter dan wit, stralend, als een zwaan. Hoewel de 2cv volgens een journalist het lelijke eendje van Citroën was, waar zij verder louter zwanen ontwierpen, durfde Citroën het in ’70 aan de eend ook in zwanenwit te leveren. Het staat hem goed, zeker met het rode, contrasterende interieur. Het dak uiteraard in de kleur van de lak, zoals destijds gebruikelijk.
Wat kun je hier niet allemaal mee doen! Kamperen, er een marktkraam van maken, een passend vervoermiddel voor je … (vul zelf je hobby, bedrijf, e.d. maar in). Je zou er ook paarden mee kunnen vervoeren, getuige de tekst achterop is dat ook gebeurd, maar ik zou het je niet aanraden.
Na een periode van ontwikkeling en testen kwam in 1960 de 2cv 4x4 Sahara op de markt. Geboren uit de gedachte dat samenwerking je verder brengt, werden 2 aandrijflijnen ingebouwd die ieder een as aandrijven. Hierdoor ontstond – met een vrij eenvoudige opzet – een vierwielaangedreven 2cv. Met 1 versnellingspook, 1 gaspedaal en 2 contactsleutels.
De 2cv met zijn eenvoudige carrosserie op een inventief verend chassis vroeg erom; een bestel-uitvoering. Met een oog op de HY-bus werd met hetzelfde geribbelde plaat en wielkasten die ook de tank en het reservewiel bevatten, een eenvoudig doosje achterop een normale eend gezet. De AU – de utilitaire eend – was geboren.
Op het dashboardplankje vonden we een Autokostenagenda van Shell, met daarin leuke informatie over een stukje van de historie van dit eendje. In mei ’87 werd hij gekocht met 69.000km op de teller. Hij kreeg nieuwe remmen en een flinke onderhoudsbeurt. Er werden wat rondjes in de buurt gereden, maar daarna begonnen grotere avonturen.
Deze AZU vonden we in een schuur in Frankrijk. Helaas was er geen kenteken bij en kon er ook geen andere historie overgedragen worden. Dus vroegen we een bouwverklaring aan bij Citroën en bekeken details in en aan de auto. En dan kom je toch vaak best verder met het inkleuren van een verleden.
Absinthe, een heel aparte tint. Voor de een neigt het naar geel, voor de ander (en Citroën) is het groen. Het drankje met dezelfde naam had ook al een ambivalente reputatie. Voor modeljaar ’61 en ’62 werd de kleur op de DS gebruikt. De Ami was het kleine zusje en mocht haar jurkje ook in dezelfde stijl dragen.
Deze Charleston heeft door heel Europa gewoond, maar toch niet heel veel kilometers gereden. Hij startte in Heilbronn en verhuisde later naar Beieren. De toenmalige Duitse eigenaar nam hem mee naar de Provence, vermoedelijk naar zijn vakantiehuis. Daar kreeg hij in 2010 nog een onderhoudsbeurt van de lokale garage. De teller stond toen op ongeveer 30.000km.