Garage van Oord uit Maarssen leverde dit eendje in ‘86. Hij werd dagelijks gebruikt, maar stond wel altijd binnen. In ’91 stond de teller al op ruim 70.000km. Toen hij 10 jaar oud was, in ’96, werd hij overgedaan aan de zoon des huizes. Kort daarna ging het klokje voor het eerst rond, alsof hij een nieuw leven begon.
De eerste eendjes konden al voor van alles ingezet worden, maar in ’51 kwam de AU op de markt. Een bedrijfswagentje op basis van de eend, met 250kg laadvermogen en een vierkant huisje achterop waar je flink wat in kwijt kon. Het werd dan ook een groot verkoopsucces. De 9pk van de AU werd in ’54 aangevuld tot 12pk, met de introductie van de AZU. Dit is een overlevende van dat vroege model besteleend.
Citroën-dealer Grobe uit Dormagen leverde op 18 oktober ’87 deze Dolly af aan een dame uit dezelfde gemeente, vlakbij Düsseldorf, aan de Rijn. Mevrouw zocht overdekt vervoer, iets luxer dan de fiets die ze tot dan voor haarzelf en haar baby gebruikte. Een 2cv paste perfect in het plaatje. Het vrolijke kleurenschema van de Dolly maakte het feest compleet.
Met twee kleine motoren kom je beter de berg op dan met één. Samen hebben ze 850cc en ongeveer 25pk, waarmee ze 755kg in beweging zetten. Erg licht voor een terreinwagen. Garage Dubugnon uit Martigny zag er wel wat in en zette een tweedehands exemplaar in als servicewagen. In de Zwitserse Alpen maakte hij (hoogte)meters. Nu staat hij in onze garage, na ruim 50 jaar stilstand.
In ’64 was de wereld nog wat overzichtelijker en hoefde je in Castres alleen 044 te draaien om de broers LLoret aan de telefoon te krijgen en een 2cv te bestellen. “Heeft u al gehoord van ons nieuwe luxe model?”, “Ja, maar zo’n luxe AZAM is niets voor mij, doet u maar gewoon een eenvoudige AZ, maar dan wel in die verdraaid sjieke kleur blauw”. “ Bleu Ardoise zal het zijn. Wilt u hem thuisbezorgd krijgen…?”.
Rouge Vallelunga, volgens mij de meest voorkomende kleur op de eend. In ieder geval op de moderne. Van modeljaar ’83 tot het eind van de productie in ’90 geleverd en blijkbaar bij velen populair, hoewel er ook niet-mainstreamers zijn die het verfoeien, vermoedelijk omdat ze het maar mainstream vinden. Wij vinden het perfect bij de jaren ’80 passen, strak en helder.
Ik zag een paar puntlassen en wist dat ik de auto ging kopen. Best raar, maar soms zie je een bepaald detail aan een auto waarvan je gelijk al een goed gevoel krijgt, in dit geval over de originaliteit. Dit eendje van 70 jaar oud lag weliswaar helemaal in onderdelen in een garage, maar maakte mij met elke plek die ik inspecteerde en ieder onderdeel dat ik bekeek blijer en bevestigde dat ik niet voor niets gekomen was.
We begrepen van de derde eigenaar dat deze eend in ’82 geleverd werd aan mevrouw Janse uit Elburg. Ze hield hem tot ergens begin jaren ’90, toen hij bij een eendenliefhebber uit Utrecht terechtkwam. Tot de vriendin van de huidige en derde eigenaar in augustus op vakantie wilde naar Frankrijk. Goede bestemming, maar dan wel in een eend!
Medio ’70 werd deze AK 350 in Gris Rosé in de Vaucluse geleverd, het geschilderde kenteken getuigt er nog van. Op de voorruit is ook nog terug te vinden dat in ’89 nog belasting betaald is, vermoedelijk is hij daarna in een schuur verdwenen.
Midden ’67 werd deze AK 350 in Bleu Nevé in Parijs geleverd, het geschilderde kenteken getuigt er nog van. Op de voorruit is ook nog terug te vinden dat in ’87 en ’88 nog belasting betaald werd in Paris, maar in ’89 departement Nièvre, iets zuidelijker gelegen.
Leuke Puch, in nette staat. Matching numbers, vanaf '90 in bezit van vorige eigenaar, altijd netjes onderhouden, laatste tijd weinig gereden, maar na verse benzine, olie, bougie en nog wat dingen rijdt hij weer als een speer.
André Pezet, agriculteur van beroep, kocht deze HY nieuw in ’64. Hij gebruikte hem vermoedelijk op zijn boerenbedrijf in Savenès bij Toulouse. Tot wanneer hij precies gebruikt is weten we niet. Op het kenteken staat vermeld dat hij in 2016 van eigenaar verwisselde en naar de Ardêche verhuisde, daar werd hij door een bekende van ons aangekocht.