Dit eendje is nog behoorlijk origineel. In zijn lak, details, het eerste, geschilderde kenteken. Maar ook in zijn deukjes, en geheel authentieke corrosie. Gelukkig heeft het roestduiveltje selectief toegeslagen, waardoor zijn fraaie gepatineerde uiterlijk onveranderd zou verdienen te blijven.

Begin ’59 werd hij rondgestuurd in de buurt van Versailles, in het toenmalige departement Seine-et-Oise, dat in de zestiger jaren opgeheven werd en opging in departement Yvelines, net ten westen van Parijs.

In ’89 werd nog een nieuwe Tax-sticker op de voorruit geplakt, maar verder ontbreekt ieder spoor van zijn historie, mede omdat zijn Carte Grise ooit in de open haard verdwenen is (of zoiets). Gelukkig kon het archief van Citroën bevestigen dat zij het eendje echt ooit gebouwd hebben, volgens het attest op 16 februari ’59.

Het uiterlijk oogt dus nog bijzonder sympathiek, voor het interieur mag een nieuw stofje uitgezocht worden. Onder de mantel is er echter wat ernstigers aan de hand. Het chassis, de bodem en het schutbord zijn ernstig verroest. Ook is de motor moegestreden en heeft de rest van de techniek ook fors aandacht nodig.

Wat te doen?

Geheel restaureren naar zijn oorspronkelijke staat. Met 12pk-motor en trommelremmetjes, wellicht iets vergroot met 533cc zuigers en cilinders? Of is dit nu juist het ideale uitgangspunt voor een restomod; klassieke uitstraling, met modernere techniek of zelfs techniek van nu?

We bouwen regelmatig klassieke eendjes om naar een 652cc-motor, schijfremmen en een gegalvaniseerd chassis. Klassieke looks, maar veel meer gebruiksgemak. Ook hebben we al eerder elektrische techniek van nu toegepast, voor als je in stilte verbaasde gezichten om je heen wil verzamelen.

De keuze kan aan jou zijn, totdat we zelf een knoop doorhakken en ermee aan de slag gaan! De prijs? NTB.