Besteleendjes werden door heel Europa gebruikt en ook in diverse fabrieken gebouwd. Daarbij werd vaak op de lokale behoeften ingespeeld; een stukje hoger, langer, of juist geschikt voor passagiers, met grotere ruiten.

Zoals deze AZU die in ’66 in de Spaanse fabriek in Vigo gebouwd werd. Er werden deels lokale onderdelen gebruik, zoals de verlichtings-armaturen. Ook hadden een ze een dashboardkastje, daar kon de rest van Europa alleen van dromen.

Net als de Belgische AZUL Weekend en de Franse AZU’s met sets van accessoire-leveranciers als Glacauto, is deze AZU van een opklapbare en uitneembare achterbank voorzien. Ook is er meer zicht voor de passagiers door de grotere ramen. Instappen was niet echt makkelijke en vergde wat klimwerk. Niet voor oma dus, wel voor de kinderen.

Deze auto kochten we ooit van een Spanjaard die hem meenam naar Nederland. We verkochten hem aan een verzamelaar, waar hij een paar jaar stond te pronken. Nu hebben we hem terug en kun jij er lol mee hebben. Je kunt hem op een redelijk minimale wijze aanpakken en de techniek opfrissen, of hem all-the-way restaureren. Net wat je wil.