Rond 2000 struikelde een Nederlandse liefhebber over een advertentie in La Vie de l’ Auto, waarin iemand een nieuwe 2cv te koop aanbood. Het bleek er niet één te zijn, maar meer dan tien. Naar de reden van het wegzetten van zoveel nieuwe auto’s moeten we de vinder nog eens vragen; waren ze voor zijn kinderen of een belegging. Feit is dat de eenden naar Nederland gingen en daar bijna allemaal een nieuwe eigenaar vonden.

Eerder hebben we al eens eenden uit deze partij in handen gehad, allemaal netjes gebruikt en meestal met niet heel veel kilometers op de teller. Voor dit exemplaar geldt dat ook. Slechts 23.000km, sinds hij in 2001 op Nederlands kenteken kwam, met toen bijna 150km op de teller. 

De aflevering werd gedaan door garage Raspail in Levallois Perret, de geboortegrond van de Frans geproduceerde eendjes. Op 2 oktober ’90 kreeg hij daar een afleverbeurt, waarna een kenteken in departement Nord afgegeven werd op 20 november, waar de eendjes ook gestald werden. Dit alles was een paar maanden na het einde van de productie in Portugal.

Na aankomst in Nederland werden de eendjes zorgvuldig wakker gekust en klaargemaakt voor gebruik, met een eend-vriendelijke uitleg hoe je er het langst plezier van had. Garage Bertens kreeg hem daarna in onderhoud en bleef dit, getuige een stapeltje facturen, tot het afscheid van de Brabantse familie doen. 

Het eendje is met plezier bereden, netjes onderhouden waarbij diverse delen al eens vervangen zijn. Geen wonder, het was tenslotte een van de goedkoopste autootjes op de markt en bestemd voor gebruik. Het is eigenlijk best een wonder dat er nog zoveel bewaard zijn gebleven. Met dank aan liefhebbende eigenaren die ze gekoesterd hebben.

Ga jij dat koesteren voortzetten?

Overigens is een van de eendjes, ook een lavendelblauwe, bij de vinder gebleven. Hij bood hem bij de viering van het 100-jarig bestaan van Citroën ter veiling aan. De eend met slechts 9km op de teller bracht daar ruim 66.000,- op. Nog geen record, maar wel bijna.