In ’55 introduceerde de Belgische Citroën-fabriek een nieuw model besteleend, de AZUL. Een Luxe AZU, nu ook geschikt om passagiers achterin mee te nemen. Daartoe was een uitneembaar bankje geplaatst en een uitsparing in de laadvloer, voor voetenruimte.

Om de passagiers meer zicht en licht te geven, werd een grote zijruit geplaatst. Om ze in te kunnen laten stappen was de rechter voorstoel naar voren te klappen. De buitenkant werd voorzien van een aantal sierlijsten en in twee kleuren gespoten. Verder werden ze afgewerkt als de luxere modellen van de gewone eend, de AZL en AZL3, onder andere met speciale aluminium bumpers, wieldoppen, een ander stuur en een groter dashboard. 

De meeste werden in een blauw/ grijze kleurencombinatie geleverd. Ze waren fors duurder dan de reguliere AZU’s, maar toch werden er duizenden verkocht. Voornamelijk in de Benelux, maar ze werden ook naar Scandinavië en zelfs de USA verzonden. Ooit haalden we een vroeg model uit Amerika. 

Dit exemplaar vonden we bij een Nederlandse liefhebber. Hij kocht hem bij een andere liefhebber, in 1991. Laatstgenoemde kocht de auto eerder van zijn toenmalige baas in Laren, die hem in ’69 kocht en er vrij lang mee gereden heeft.

De eend was in bijzonder slechte staat, maar wel een van de zeer weinige overlevers. Ter plekke werd hij gedemonteerd, jaren lagen de delen opgeslagen in de schuur, maar restauratie kwam er niet van. Tot wij hem aankochten en voor een klant volledig restaureerden. Er kwam flink wat donor-materiaal aan te pas, maar we konden ook erg veel originele onderdelen hergebruiken of ze gebruiken om als voorbeeld te dienen. Zo konden we ook de originele kleuren en hun verdeling herleiden.

Deze was namelijk nu eens niet grijs met blauw, maar Gris Rosé met de prachtige kleur Absinthe, een mooi geel met wat groen, of andersom als je wil. We konden de kleurnummers vinden op geplakte labels op de restanten van het schutbord, we hebben ze na laten maken en weer toegepast. Ook hebben we de originele zittingen, waarvan het jute vergaan was, door een kunstenares met de hand laten herstellen, om maar zoveel mogelijk historie en sfeer te behouden.

Sommige delen misten en werden na erg lang zoeken gevonden. Een achterbumperdeel, het typeplaatje achterop, de juiste velgen en de speciale aluminium bumperrozetten, we vonden ze uiteindelijk allemaal. Andere specifieke delen zoals de Belgische ruiten, de aluminium sierlijsten en voorbumper en ook het zijspiegeltje zaten er gelukkig bij en werden opgefrist.

De lak is iets gematteerd gespoten, wat in combinatie met de originele, soms iets verweerde delen een mooi beeld geeft. Niet te nieuw en glimmend, maar juist net alsof hij met een paar jaar levenservaring in de showroom van de dealer staat, omdat hij net ingeruild is op zijn opvolger, de AKL. Beide typen reden destijds veel rond, maar zijn ondertussen schaarser dan een Sahara.