M35 No.3
Het verhaal van de oudst nog bestaande M35
De introductie van de M35 werd groots aangepakt. Alle Europese autopers werd opgetrommeld. Ze mochten rijden met het hydropneumatisch geveerde kleine wondertje met een Wankelmotor, de motor-techniek die toen grote kansen leek te hebben. Voor de test waren er, in een voor-serie en dus met de hand, 6 M35’s gebouwd. Allemaal in Gris Nacré en zichtbaar genummerd. Wat zou er van deze auto’s geworden zijn?
Nou, het verhaal van No.3 gaan we je vertellen! Na het testen door de fabriek, journalisten en eigenaren werden zoveel mogelijk auto’s teruggehaald om de motoren te onderzoeken. Met de opgedane kennis werd de Wankelmotor verder ontwikkeld. No. 3 werd ook van zijn motor ontdaan en opgeslagen. Jaren later werd hij gedemonteerd, de delen werden hergebruikt in andere auto’s. Toen we de kans kregen deze delen weer bij elkaar te brengen, grepen we die. Het is namelijk de oudst nog bestaande M35!
Lees hieronder het hele verhaal.
Persintroductie
In de persmap zaten foto’s van een donkergekleurde M35 zonder nummer die dan ook in veel publicaties gebruikt werden. No. 1 was van de serie van 6 het meest prominent aanwezig in de bladen, om begrijpelijke redenen. In latere artikelen en rijimpressies volgden vaak foto’s van de auto die de journalist had meegekregen. Autovisie kreeg No. 2 mee, Autorevue reed No. 6 en L’Automobile testte No. 4.
No. 3 reed ook mee, en werd op de foto gezet met het hele team dat verantwoordelijk was voor de ontwikkeling van motor-project 35, vandaar de naam M35.
Hoogstwaarschijnlijk heeft de auto ook gediend als testwagen voor de technici, maar daar komen we nog op.
Het ontwikkelteam poseert bij de No.3
Testrijders
Na de introductie stonden 5000 trouwe Citroën-rijders in de rij om hun auto in te ruilen op een M35 en tot onbezoldigd testrijder gemaakt te worden. 500 verzoeken werden gehonoreerd, maar er werden uiteindelijk maar 267 auto’s geleverd, dus zijn er mensen teleurgesteld. Na wat gegoochel met nummers om geen gezichtsverlies te leiden, was No. 473 de laatste van de band. Deze auto hebben we momenteel in onze showroom staan.
M35 no. 473 in Conservatoire van Citroën en rijdend in Parijs
No. 473 hebben we al eens meegenomen naar het Conservatoire van Citroën, om te poseren bij het andere uiterste uit de rij, de aldaar aanwezige No. 1. Tijdens de fotoshoot konden we de auto wat nader bekijken, waarbij bleek dat het No. 4 is, een begrijpelijk stukje geschiedvervalsing.
No.3 in delen
Maar hoe zit het dan met No. 3? Toen we de hele collectie M35’s 15 jaar geleden in de verkoop kregen, kwamen er ook wat onderdelen mee die de verzamelaar bij elkaar gebracht had. Onder andere een chassis van No. 3. Deze was ooit gevonden in Noord-Frankrijk, bij een liefhebber die de restanten van deze auto van Citroën had kunnen kopen, zonder motor. Hij droomde ervan de eerste 2cv met veerbollen te bouwen, en wilde het chassis en techniek gebruiken voor een verbouwde besteleend. Het chassis vroeg erg veel aanpassing aan de voorkant, dus werd een standaard chassis gebruikt.
De besteleend met hydropneumatische techniek
De koets van No. 3 kreeg een andere bestemming. Deze werd op een Ami Super onderstel gezet, rood gespoten en wat sportiever-ogend gemaakt met matzwarte details. De gele besteleend en de rode Ami Super Coupé waren regelmatig op meetings in de jaren ’90 en ’00 te zien. Tot de interesse in de rode verminderde, hij in de garage terechtkwam en uiteindelijk in 2016 op internet aangeboden werd. Slechts voor een paar uur, want de eigenaar kreeg direct spijt, maar wij hadden hem gezien!
De koets van M35 no.3 op Ami Super chassis
Na flink wat masseerwerk van een Franse vriend mochten we uiteindelijk de rode ex-M35 toch komen bekijken, waarna we hem ook nog mochten kopen. Want er was bij ons een plannetje gerezen; als je een auto in delen kunt verspreiden, dan kun je hem ook weer samenbrengen!
Samenkomst
Het chassis was er al, de nodige overgebleven delen ook, de carrosserie en het plaatwerk hadden we nu ook, alleen de motor mistte nog in de puzzel. Naar deze speld in een hooiberg gingen we op zoek. Ondertussen werd de carrosserie geheel ontlakt en teruggebracht naar origineel. Zonder lak kon je plots goed zin hoe de koets met de hand van Ami 8 plaatwerk in elkaar gelast was, de naden in de achterschermen en deuren waren duidelijk te zien. Bij de latere modellen werden deze uit 1 stuk geperst.
Koets van M35 no.3 met zichtbare naden in achterscherm
We maakten al het plaatwerk klaar en prepareerden en verzamelden diverse onderdelen. En sloegen ze op om later de puzzel te gaan leggen. Voor dat moment hebben we ook de originele binnenschermen nog bewaard, want hierop zit allerlei (meet)apparatuur, gebruikt door het technisch team dat we eerder al beschreven.
Originele geteste toerenbegrenzer en toerenteller // meetapparatuur op de binnenschermen
Motor
Jaren gingen voorbij. We hadden ook niet echt tijd om ermee verder te gaan. Maar toen kwam plotseling het missende stukje puzzel voorbij. Op een veiling waar de inboedel van een Citroën-garage (sinds 1945, opgericht in 1914) onder de hamer kwam, stond ook een houten kratje met daarin een bijzonder stoffig stuk techniek. Slechts 1 foto moest het verhaal vertellen, het was een gok wat de conditie was, maar we besloten te bieden. Lang verhaal kort, een maand later stond er een New Old Stock M35-motor achter in onze C5. Het missende stukje was gevonden.
Fabrieksnieuwe motor voor de M35 in het originele transportkrat
Toekomst
En nu? Gaan we ermee verder? Nou, we hebben nog een hele hoop projecten staan die eerder op de planning staan en bovendien moet je bij een dergelijk project keuzes maken, die je eigenlijk wil maken samen met een nieuwe eigenaar. Hij is dus te koop zoals hij is, om mee te nemen en zelf af te maken of er met ons een plan over te maken.
Zoals gezegd is No. 3 de oudst nog bekende M35. Van de eerste serie van 6 is dus ook No. 4 nog bekend, en No. 6 is te vinden in de collectie van het automuseum bij het circuit van Le Mans.
Kijk voor meer info over deze en andere M35’s op onze site www.citroenm35.com