Ami 6 Berline

Verkocht
€ 13.500,-
1964
Blanc Carrare
65.000 km

In de jaren zestig lag het departement Loiret er nog redelijk vredig bij, een mooi landschap om soepel verend doorheen te rijden. In het dorpje Amilly, vlakbij Montargis, woonde de heer Perronnet. Hij besloot in ’64 zichzelf ook een flinke portie comfort te gunnen en kocht een Ami 6. Zou de naam van zijn woonplaats een rol bij de keuze voor dit model gespeeld hebben? Ik denk graag van wel.

Leuk is dat op het oude Franse kentekenbewijs, de Carte Grise, het beroep van de eigenaar vermeld stond. De heer Perronnet was serrurrier, slotenmaker, van beroep. Een fascinerend beroep, soms grenzend aan horlogemaker, soms aan smid, soms zelfs aan Houdini. Maakte hij gecompliceerde sloten of ontzette hij binnen- of buitengesloten mensen?

Wellicht rukte hij weleens met z’n mobiele vriend uit om een vakantieganger die de sleutels van zijn voiture weggetoverd had, weer op weg te helpen. Met de naast het dorp gelegen Route Nationale 7, de mythische weg voor Parijzenaars op weg naar het zonnige zuiden, zal het vast eens gebeurd zijn. Wat een fantasieën zo’n klein stukje papier al kan opleveren.

Wellicht reed bijna heel Amilly wel in een Ami, het zou eens onderzocht moeten worden. Het zou mooi zijn want het model, tussen 2cv en DS gepositioneerd, was in de rest van Frankrijk en Europa geen instant-succes. De barokke vormgeving kon niet iedereen direct bekoren, het schuine raampje werd vreemd gevonden. Terwijl de schuine plaatsing erg ruimte-efficiënt was. Toch nam de waardering voor het model gaandeweg steeds meer toe, zeker toen de Ami 6 Break leverbaar werd. Volgens mij is hij in zijn vaderland zelfs ooit de bestverkochte auto van het jaar geweest. Ook de lange productieperiode van 8 jaar zonder heel grote uiterlijke ingrepen duidt stiekem toch op een succes.

Volgens de sticker op de voorruit is tot ’90 Tax betaald, volgens de Carte Grise werd in ’99 afstand van de auto gedaan door de eerste eigenaar of zijn familie, in de staat waarin hij zich bevond. Dat zal destijds niet geduid hebben op een bijzonder goede, rijdende staat. Of hij daarna lang in een Franse of Nederlandse schuur verbleef is onduidelijk, een paar jaar geleden werd hij in Groningen gekocht door een vriend van ons. Hij restaureerde de auto voor eigen gebruik en deed het dus grondig. Bodemplaten, voetenbak, dorpels zijn vervangen, de rest van de koets en het chassis zijn netjes geconserveerd en gelakt. De motor is gereviseerd, evenals remmen, e.d.

Ook het interieur is vernieuwd en hij is herspoten in zijn originele kleur. De lak had nog iets mooier mogen zijn, er zit wat stof in, maar het benadeelt de frisse uitstraling niet heel erg. Hij staat er gewoon weer erg mooi, solide en lekker rijdend bij. Wij leveren ‘m rijklaar af.