De familie waarvan we deze schoonheid kochten reed al lang Citroën. Traction Coupé, DS, 2cv, van alles kwam voorbij. Toen de eend in ’90 uit productie ging werd er dan ook snel nog een besteld.

Op 17 juni ‘90 liep hij van de band en op 16 augustus werd hij bij garage Montereau in de gelijknamige plaats afgeleverd, een 2cv6 Spécial in de eenvoudigste uitvoering, met Jeans-bekleding op de bankjes en in de nostalgische kleur Bleu Céleste.

Alle familieleden kropen regelmatig achter het stuur, in februari ’91 kreeg hij bij 1522km zijn naloopbeurt. Daarna kreeg vader plots het gevoel dat hij een stuk automobiel erfgoed aan het oprijden was, en dat hij ‘m liever zou bewaren voor later. Op de boerderij was in de schuren rond het court genoeg plaats, dus werd het eendje daar droog, onder een laken gestald. Heel af en toe werd er even mee gereden, om ‘m in conditie te houden.

Naast het stof dat er soms op neer dwarrelde, was er in ’99 een van buiten komend onheil (verzekerings-jargon) dat het eendje een kleine kwetsuur bezorgde. Door een jagende storm werd een raam uit zijn sponning geblazen, waarbij het glas op het linker voorscherm terecht kwam, waar het een winkelhaak in de lak veroorzaakte. Uiteraard kan dit verholpen worden, maar daarmee zou het spatbord het eerste deel zijn dat zijn eerste lak verliest. Die onomkeerbare keuze laten we dan ook graag aan een volgende eigenaar, wij voelen ons slechts tussentijds beheerder.

Het koste ons wat tijd en moeite om ‘m van de zoon van de eerste eigenaar los te weken, hij twijfelde tussen bewaren of gaan gebruiken. Uiteindelijk koos hij voor het laatste, maar dan wel met een eend waar al meer gebruikssporen aan zaten en waar hij met zijn laarzen in kon stappen. De blauwe zag hij liever verder gekoesterd worden. Aan u de keuze of u deze taak en de invulling daarvan op u wil nemen.