In mijn jeugd reden verschillende ooms en tantes in DS-en. Meestal derde neus. Ik vergaapte me aan die vissenkommen met lampen erin en vond het geweldig dat ze na het starten omhoogkwamen. Dat deed de Skoda 110 R Coupé van mijn vader niet. Daarin waren de stoelen ook niet zo zacht en hij veerde een stuk stugger (maar verder heb ik ook aan die auto heel goede herinneringen).

Mijn ene oom reed altijd een recente DS of later CX, en zorgde netjes voor de auto’s. Hij vond ze prachtig. De anderen reden modellen van een paar jaar oud die al best aan het roesten waren en die ze voor een prikkie konden kopen, de afschrijving op DS-en was destijds enorm. Als ze technisch lastig begonnen te doen, dan werd er gewoon een andere gekocht.

De DS, ik vind het de mooiste auto ooit ontworpen. Alleen al doordat hij nooit gaat vervelen, elke lijn is raak. Ik (ver)koop ze zelden, maar om deze kon ik niet heen. Hij stond bij een klant in de verzameling en mocht weg. Hoewel beige niet mijn favoriete kleur is en ik de Pallas-lijsten ook had kunnen missen, betoverde de auto mij toch.

Automensen gebruiken soms rare termen. Keihard, drukt uit dat hij geen roest heeft (van toepassing). Eerlijk, geeft aan dat het een onverprutste auto is die niets te verhullen heeft (van toepassing). En soms kijkt een auto je aan, best samen te vatten als dat je een klik hebt en heel veel aan de auto je aanspreekt (ook van toepassing).

Hij ging dus mee. We maakten hem aan het lopen, en de motor zoemde zo mooi. We gingen zitten, en het seventies skai interieur zat zo fijn. We reden een blokje, en de rest viel op zijn plek. Toen ook DS-specialist Auto Renaissance nog wat punten op de i zette – ook onder de indruk van de auto – werd het helemaal geweldig en zetten we hem graag in onze toonzaal.

We weten helaas bar weinig van zijn historie, buiten dat hij eens herspoten is, er nooit aan gelast of gerestaureerd hoefde te worden, de bak ooit door een veel fijnere 5-bak werd vervangen en hij ooit naar NL kwam, weer F werd en toen weer naar NL kwam. 

Ga erin zitten en het voelt alsof je een hippie-jurk of een broek met wijde pijpen draagt, want je bent gelijk in de seventies. Start hem en hij voelt gelijk vertrouwd. Rijdt ermee en je voelt wat ik met het eerdere eerlijk bedoelde. Wellicht kijkt hij jou ook aan en val je keihard voor zijn charmes.