Met twee kleine motoren kom je beter de berg op dan met één. Samen hebben ze 850cc en ongeveer 25pk, waarmee ze 755kg in beweging zetten. Erg licht voor een terreinwagen. Garage Dubugnon uit Martigny zag er wel wat in en zette een tweedehands exemplaar in als servicewagen. In de Zwitserse Alpen maakte hij (hoogte)meters. Nu staat hij in onze garage, na ruim 50 jaar stilstand.

Volgens het Zwitserse kenteken kwam deze Sahara voor het eerst op de weg op 29 oktober ’62. Toen nog Gris Clair en uitgevoerd als de Franse modellen, op de knipperlichten na. Op de meeste Zwitserse Sahara’s werden deze op de voorschermen geschroefd. Verder heeft hij de speciale groene bekleding en uiteraard de pook op de vloer en de dubbele contactsloten met startknoppen.

In ’71 komt hij in dienst bij Dubugnon, die hem gelijk volgens de Citroën huisstijl in Jaune Service spuit. De stickers met de bedrijfsnaam maken zijn rol nog wat duidelijker en de trekhaak maakt het af. Waarom moeste de stoere motorkap met reservewiel wijken voor een standaard ribbelkap? Misschien voor beter zicht? Ook de achterbank ontbreekt, wellicht om ruimte te maken voor gereedschap. Je kon het tenslotte niet meer in de kofferbak kwijt omdat daar al een reservemotor lag…

Er werden woeste Pirelli banden met een grof profiel gemonteerd, ruigere banden dan de grote 155/400 Michelins die er standaard op zaten. De dienst zat er al in ’74 op, toen werd op het kenteken zijn pensioen vermeld. Auto’s uit die periode roesten vol overgave, we hoorden van meer Sahara’s dat ze wegens verdwenen metaal vaak al eind jaren ’60 of begin jaren ’70 uit de vaart gehaald werden en in een opslag of bij liefhebbers terechtkwamen.

Meneer Dubugnon bewaarde hem. Tot ’99, toen voerde hij hem uit naar Nederland. Hier kwam hij in Zeeland in een grote verzameling terecht, waar hij ruim 20 jaar op een nieuw leven zou wachten. Een paar jaar geleden werd het plan opgevat hem dit nieuwe leven te geven. De auto werd zorgvuldig gedemonteerd en aan de koets werden diverse delen losgeslepen. Toen viel de restauratie stil door het overlijden van de eigenaar.

Toen de auto in delen bij ons binnenkwam hebben we hem eerst weer zoveel mogelijk samengebouwd, om te kunnen zien hoe compleet hij was. Hij werd er gelijk ook een stuk presentabeler door. Op de motorkap en de achterbank na is de auto verregaand compleet en een mooie basis om te restaureren. 

De originele motoren en versnellingsbakken zijn aanwezig en ook de zeldzame carburateurs. Zelfs de achterbumper – ooit gedemonteerd voor de trekhaak – is erbij. De koets en het plaatwerk behoeven flink wat werk, maar het chassis is wonderbaarlijk genoeg nog klokgaaf. 

Hij is te koop zoals hij is, maar kan uiteraard ook door ons gerestaureerd worden. Door de eerdere restauraties die we deden hebben we ook voorbeelden van de missende delen, die daardoor weer te bouwen zijn. En dan de vraag die je wakker kan houden; wordt hij weer het grijs dat hij 9 jaar droeg of het geel dat al 53 jaar zijn identiteit bepaalt? Denk daar maar eens goed – maar niet decennialang – over na.